Söz
Hər gecə şeir yazmaq,
ağaca, quşa, dənizə.
Ölənə, gedənə, bizə.
Boğula-boğula düşünmək.
Sözün başına dolanmaq,
yalvarmaq, ağlamaq.
Gecə yarıya qədər beləcə yaşamaq.
Divarın o üzündən çağırarlar
"dur gəl, gecdir,"-deyə.
Söz də salıb tərsliyə
buraxmaz səni.
Kimsə açar qapını.
Gizləyib qələmi "gəlirəm," -deyərsən,
bitirərsən oyunu.
Və birdən:
"Niyə ağlayırsan?"-soruşar o kimsə.
Əllərin əsə-əsə
apararsan gözlərinə.
Görərsən ki,əllərini
nəsə yandırıb-yaxır.
İlahi! Gözündən yaş yerinə
kəlmə-kəlmə söz axır!
Müəllif: Elnaz Eyvazli
| 
